Önce, Hasan Bey’e acısını hatırlatacak böyle bir yazı doğru olur mu diye endişe ettim. Sonra düşündüm ki, bu acı zaten unutulmayacağından, paylaşılmasını saklamaya da gerek yok. Bu nedenle Sayın yağmurdamlası'na teşekkür ederim.

Acı varsa, çekilir. Acı, sevginin yan ürünü. Sevgi, acı çekmekle yaşanmaya devam ediyor. Evlat sevgisi bitmeyeceğinden, sonsuz acıya da dayanmak gerekiyor.

Hasan Bey’in acıyı karşılamasındaki metanet ve olgunluğa hayranım. Yıkılmamış. Duyguların selinde boğulmamış. Dünyaya küsmemiş. İnsanlıktan hala umutlu: Bir şeylerin değişmesi için uğraş vermekte. Boş vermişliğe, aldırmazlığa karşı bir mücadele vermekte. Sanırım, hukukçu olmamasına karşın sitemizde olması da hukukun bu yönde gelişmesi için hukukculara yol göstermek içindir.

İnsan yaşamını hiçe sayıp, gereken özeni göstermeyen magandalara karşı hukuk daha etkili olmalı. Tehlike gerçekleştikten sonra hukuk ne yapsa boşuna oluyor. İnsan yaşamı geri gelmiyor. Hukuk ne yapacaksa daha tehlike doğmadan yapmalı.

Hasan Bey’in bu haklı mücadelesine hepimiz destek olmalıyız.

Belki bu desteği tek başımıza veremeyiz ama sitemizin Ceza HÇG bu konuda da bir tez hazırlarken, her üye kendince bir katkıda bulunabilir.

Gökçe’nin gözleri bize bakıyor. Diğer çocuk gözleri bakmıyor sanmayın. Her masumun gözü Adalet Meleği’nin elindeki kitaptan medet ummakta. Adalet Meleği’nin aklı ve yüreği bizde; hukukçuların içinde. Bu gibi hukuki çalışmalarda ileri adımları bizler atmalıyız. Hukukun gelişmesini Meclis Adalet Komisyonlarına havale etmemeliyiz. Sitemizin varlık nedeni o zaman anlam kazanır.

Her hukukçu hukuk bilgisini acılara karşı kalkan gibi kullanarak VAR olmalıdır; yoksa hukukçu değil, hukuk mezunu olur.

Saygılarımla