Hukukun üstünlüğüne inanan bir kişi ne olursa olsun inandıklarından vazgeçmez, üzülür ama başka seçenek düşünmez. Gerçekte olmaz sanıyorsanız size bir örnek vereyim: İsmet İnönü'nün oğlu teröristlerce kaçırıldığında pazarlığa oturalım dediler İsmet İnönü'ye. Ama o vatanın, devlet onurunun pazarlığa tabi olmadığını söylerek bir savaşım verdi. Yani kendi oğlu olmasına karşın olağanüstü usullere başvurmadı, bu bir inançtır.
Burada kimsenin hukukçuluğunu takdir etme yetkisine sahip olmadığını belirtmiştim ama siz ısrarla size katılmayan kişilerin hukukçuluğunu, kişiliğini tartışmaya açıyorsunuz, bu yaklaşımınızı anlayabilmiş değilim.