Masumiyet müzesi...


Masumiyet Müzesi hakkında yazıp, yazmamak konusunda çok düşündüm aslında..Bende hayal kırıklığı yarattı.

Orhan Pamuk okuyamayanlar, bir türlü bitiremeyenler için fırsat diyebilirim. Uzun olmasına rağmen hiç bir şekilde insanı yormayan bir kitap.

Beğendim mi? Sanmıyorum...

Anlatımın; algı,his ve aklı harekete geçirmesini, düşündürmesini bekledim ama bunu bulamadım.

Okurken çoğunlukla, kitabı yazanın baş karakterin kendisi olduğunu düşündüm...Basit bir anlatım var ama bu basitlik beni samimiyeti ile çarpmadı.Daha çok melodram havası vardı.(Zengin adam, fakir kız.)

Her eşyanın romanda bir yeri vardı, ustaca kurgulanmıştı.. gibi cümleler okumuştum daha önce kitabın eleştirilerinde, bunu da çok anlamlı bulmadım, çünkü kitapta, kahraman; ilgiliye ait tüm eşyaları, toplayıp,sakladı ve sergiliyor.

Yazar anlatımını; çoğunlukla bu eşyalarla güçlendirmeye çalışmış ama bende tam tersi bir etki yarattı,anlatımın eksikliğini; eşyalarla ve okurun hayal gücü ile tamamlamak gibi..

Ayrıca kitap "mutlaka görmeye, görmeniz gerektiğine" yöneltiyor. Bu istek, kitapta sürekli yineleniyor.

O zaman kitabın filmi de çekilebilir neden olmasın ya da müzesi kuruluyor zaten galiba?

Bu derece özel bir müzenin, bireysel ve sosyal faydası ya da müzecilik anlayışı ile pekiştirilmesi de ilginçti.

Unutmadan, kitapta özellikle "zaman" isimli bölüm, usta bir yazarın; zenginlik ve olgunlukla kaleme aldığı,çarpıcı olan tek bölümdü diyeceğim..

Kitap okumamış olanlar için kayıp olmadığı gibi okuyanlar için de kazanç değil diye düşündüm..

Kitabın bana düşündürdükleri bunlar oldu.

Belki de ben hiç kitaptan anlamıyorumdur.

Saygılarımla.