Alıntı: Yazan Nur Deniz Bu yazıyı okuyorsanız mutlaka pc ve internet kullanıyorsunuz demektir. Çünkü ellerimiz ve gözlerimiz kalem ve kağıttan uzaklaştı, tuşlara dokunur ve ekrana bakmadan yapamaz oldu. Soru soran tümcelerim olabilir. Kendimle hesaplaştım kısa süre önce. İtiraflarda bulundum. Teknoloji yaşamımda ne kadar yeri kapsıyor diye. Yazmak istedim. Umuyorum ki, amaca uygun bir kullanıcı olabilirim. Hergün mutlaka mail hesapları kontrol ediliyor. Facebook gibi paylaşım sitelerinde kim ne paylaşmış takip ediliyor. Yeni bir yazı yeni bir konu var mı diye THS taranıyor, kaçırılmış bir dizi varsa internetten izleniyor. Gazeteler okunuyor, MSN'e şöyle bir bakılıyor, peki bu bu çağda zaten kısa olan günlük 24 saatten ne eksiltiyor? Olmadı mı? Arta kalan zamanda da tarla ekiliyor, oyunlar oynanıyor, leveller atlanıyor ama kazanılan hiçbir şey yok. İşim düştüğünde baktığım uyap vatandaş portal, THS de bana yararı olan bir konu dışında, azıcık ışık dışarı sızar diye kapı önünde beklemekten başka yaptığım birşey yok diye düşünüyorum. Yaşamla aramızda adım adım engel koyan birşey mi teknoloji ve internet? Neden sohbet gereksinimimizi buradan gideriyoruz? Evet, biz yapmıyoruz demeyin, birçoğumuz bunu yapıyor. Gazete okumak? Matbaa kokusu olmadan, dokunmadan yeteri kadar zevk alıyor muyuz? Paylaşılan müzikleri dinliyoruz, neden? Arabamızdaki radyo bunun için yetmez mi? Ya da bize güzel gelen müzikleri biz dinlesek yalnızca, bizden ne eksiltir? Kendini tümceler arkasına saklayan insanları merak etmiyor muyuz? Teşekkür iletileri geldiğinde, yorumlar yapıldığında gülümsemiyor muyuz? Neden şiirleri, öyküleri yazma gereksinimi duyuyoruz? Yazar kendisi için yazmıyor mu yoksa? Ya da okunup beğenilmek mi asıl amaç? Yaşam başka birşey... Gözlüğümü takıp, kahvemi yanıma alıp, koltuğuma yaslanıp kitap okumayalı kaç zaman oldu? Gazete almayalı kaç yıl oldu? Ya kalemle kağıda yazmayalı? Notlarımın bulunduğu ajandam tozlu mu? İnterneti kimin için kullanıyoruz, kendimiz için mi diğer kullanıcılar için mi? Bağımlı mıyız? Ben öyleyim. Faturalar her ay elime geldiğinde ilk ödediğim ADSL ve telefon faturası oluyor. Matrix gibi bir dünyada hissediyorum kendimi. Çepeçevre sarılmış kablolar ve bunlara bağlı bir yaşam... Hakkını vermek için yaşamın, tatmaya, dokunmaya, koklamaya, duymaya, görmeye gidiyorum ben. Ve teknolojiyi yalnızca kendim için kullanmaya.

Buradan ilk çağ insanlarına sesleniyorum. Gelecekte yaşamadığınız için bilmedikleriniz bilmeye değer şeyler değil. Ciddiyim...

Alıntı: "Yalnız insan, merdivendir hiçbir yere ulaşmayan"

Bu kısma da Emre Altuğ'un yalnız yiyen yalnız ölür şarkısı eşliğinde katılıyorum.

Bilgisayarsıza yakın bir hayat mı? Benim için artık çok geç. Telefonum, arabamda her daim taşıdığım notebookum, ofis-ev-adliyelerde her istediğimde ulaşabildiğim bilgisayarlar... Yanımdaki bir şeyden ayrılamam ben, işim gereği yanımdan uzaklaştıramam da . Yine de hala çok kitap okuyor ve arada gazete de alıyorum. Zaten o kadar çok ödeme var ki adls ve telefon arada kayboluyor, farketmiyorum bile

Size mutluluklar.