Aralarında kan bağı olsun olmasın aslında hayatın en güçlü bağı olan 'sevgi' ile birbirine sıkıca bağlanmış, yaşamın en zor anlarında kenetlenen ve zor günleri birlikte atlatan, her biri bir diğerini kendisinden daha fazla düşünebilen, acıyı mutluluğu sevinci ve tüm kederleri paylaşabilen birden çok insan bir arada aile kavramını oluşturur bence. Mesela benim bir kızım var. Ben dünyaya getirmedim ve 1,5 yıldır hayatımda, gönüllü annesiyim. Anneme anne babama baba diyor. Onun ailesi biziz artık. Çünkü planladığımız herşeyi onu da düşünerek planlıyoruz, o üzüldüğünde üzülüyor, başarılarında seviniyoruz, hastalandığında başında bekliyoruz, ağladığında bağrımıza basıyoruz.Çünkü aramızda yaşamın en güçlü bağı olan kocaman bir sevgi var. O evimizin en küçük ferdi Onsuz bir hayatı düşünemiyorum. Ve herşeyden en güzeli oda bizi ailesi olarak görüyor kabul ediyor. Bunu biliyorum çünkü bana 'seni çok seviyorum' dediğinde bunu gözlerinde görebiliyorum. Ve böyle güzel bir ailem olduğu için yıllar sonra da olsa aileme yeni bir fert katıldığı için çok mutluyum.