Napolyon’un ünlü deyişi “Ben Fransa’yı yönetirim. Karım da beni.” der. Sahip olunan bir nesnenin sahibini kandırma çabası için ne kadar etkileyici bir söylem: Erkekleri yönetmek. Kadınlar, varoluşlarından beri biledikleri, marketlerde satılan plastik bıçaklardan daha tehlikeli olmayan bu yegâne silahlarının büyüsüne öyle kapıldılar ki, sahnenin arkasındaki kuklacı oldukları illüzyonuyla kör oldular. Onlar uyurken “âdemoğlu” gelenekleri, görenekleri, kuralları, yasaları inşa etti. Peki ne uykusu bu? Güzellik mi? Yoksa uyanmaları için bir prens mi öpmeli?