Genelevlerin kurulması ve işleyişi, hayatkadınlarının vesikalanması, kontrol altında çalışması-çalıştırılması durumu sadece yasallaştırır; ahlakî boyutu ise son derece tartışmaya açıktır. Genelevlerin yerleşim yerlerinden, camilerden, okullardan belli bir uzaklıkta açılması gerektiği kuralı ise toplum ahlakını korumaya çalışan düzenlemerden olup bunun ne derece işe yaradığı da ortadadır. Herkes genelevlerin varlığını, ne işe yaradığını biliyorken böyle yerleri görmemek sadece huzursuzluk yaşanmasına engel oluyor diye düşünüyorum. Birçoğunuz hatırlarsınız, haber bültenlerine konu olan bir olay vardı: cami ve genelev karşılıklıydı. Genelevin karşısına cami inşaatı başlatmışlar ki genelevi kapatsınlar. İnşaat bitti mi, bittiyse işe yaradı mı haberim yok; ancak bu tür konular çoğumuzu rahatsız eder, çoğumuz genelevlerin ismini bile anmak istemeyiz.

Genelevler hakkında sizlerle paylaşabileceğim kişisel görüşüm, devletin genelev açması fuhuşa teşvik değildir. Bu işi gizli kapaklı, genelevde değil de otobanlarda, sokak aralarında, vesikalı değil de gayet hoş giyimli, gündüz sıradan bir kadından farkı olmayan binlerce kişi yapıyorken... Esra Ceyhan'ın müthiş(!) programında izlediğim röportajları da çok iyi hatırlıyorum. Bir hayat kadını bilmem nerdeki geneleve geçmek için yanıp tutuştuğunu; vesika alıp resmî olarak genelevde çalışmak için çabalayan kadınları... Bunlar teşvik olmuş kadınlar mı? Olabilir de...