Değerli Meslektaşlarıma;

Hukuk tarihimizde konusu itibariyle ilk defa "sanal" ortamda yapılan bu düzeyli tartışmaya katkıda bulunanlara şükranlarımı sunuyorum.

Öncelikle bir çok meslektaşımız başına gelen bireysel konuları satır aralarında belirtmektedirler. Hiç kuşkusuz meslek yaşantısı belirli bir geçmişi olan değerli meslektaşlarımızın sav, savunma, yargıç üçgeninde ilişkin kişisel ve bireysel anlatımları olacaktır.
Ancak bireysel yaşananları genelleyemeyiz.

Bir de öncelikle bir hususu belirtmek isterim. Yargı sistemimiz çağdaş anlamda Cumhuriyetimizin ilanından bu yana uygulanmaktadır. Böylesi genç bir Cumhuriyetin genç bir yargı sisteminde bu çatışmalar yaşanacaktır. Hatta bu konuları tartışmakta çok ta geç kaldık. (Böyle bir olaya vesile olduğu için Sn Çamlıbel e teşekkür etmiştim.)

Sn Site Yöneticisine;

Alıntı: Açık konuşmak gerekirse, kendi adıma (istisnalar kaideyi bozmaz diyerek) ben de kabul etmiyorum..

Lütfen bu ifadeyi açarmısınız.

Sayın Tikici'ye;
alıntı]Mesafe, uzun tutulmadıkça gereklidir, şarttır. Sayın Çelik' e bu anlamda katılamıyorum[/alıntı]
Sav, savunma, yargıç üçgeninde bir mesafe olması mutlaktır, gereklidir. Hatta bu mesafe yargıçların ceza davalarında savcılar ile odaya kapanıp kararı tartışmalarını da içermektedir. Sacayağının üçünün birbirine olan uzaklığı aynıdır. İşte bu nedenledir ki "sacayağı" benzetmesi yapılmaktadır.

Bir mesafe bir hukukçu için tüm kurumları ve kişileri kapsar. Hatta meslaktaşımız ile dahi bir mesafe içerisinde ilişkiler yapılandırılmalıdır. (Duruşmaya aynı araçla birlikte giden ve iki tek atan avukatlar örneği bu nedenle verilmiştir.)

Hiç bir mesafe olmaması düşünülemez. Toplumsal sorumluluğu olan kişilerin meslektaşlarıyla ve vatandaşla belirli bir mesafe bırakmaları zorunludur. Yargıçlar ile savcılar arasında ne kadar mesafe olacak ise aynı mesafenin, yargıçlar ile avukatlar arasında bırakılması gerekir.

İnancı ve düşüncesindeyim.

Bir yanlış anlamaya neden olmamak için yineliyorum.


Selam ve saygılarımla
Av. Adil Giray Çelik