Sanırım her avukat, bir gün bu isteği duyumsuyor.Birçok etken bunu düşündürmeye itiyor.Mesela ben bugün stajımın ilk gününde,savcının yanında dosya incelemek istedim.İnceledikten sonra sorular sordu.Halbuki sadece imza atsan kâfidir demişti.Ben yine de bir şeyler öğrenmek maksadıyla gereğini yaptım.Soruların nihayetinde bana şüphelinin akıbeti ne olur tarzında bir soru yöneltti.İddianame kabul olursa sanık sıfatını kazanır dedim.Dava açmalı mıyız sence diyerek bir soru yöneltti,görünüşe bakılırsa evet dedim.O zaman iddianameyi yaz dedi.Kendisine şunu söyledim;'Ben savcı stajyeri değil,avukat stajyeriyim.'Daha ilk günden hevesimiz kursağımızda düğümlü kalabiliyor.Gördüğüm örneklerde üstünlük sağlama,ego tatmini durumları var.Avukat olacağım dediğimde hakimlik savcılık sınavına gir şeklinde öneriler geliyor.Oysa hiç kimse bilmez avukatın işi hepsinden zordur,herkese derdini anlatma çabasındadır.Ama avukat,aynı zamanda güçlüdür.Bunca talihsiz cümlelere,tavırlara maruz kalıp kapıyı çarpıp gittiğinde sadece düzen kazanmış olur ve böyle oldukça bu nizam sürüp gider.Yaşamda o kadar zorluk ve imkansızlıkla karşılaşıyoruz ki,her seferinde havluyu atıp gitme lüksü olmuyor.İnadına Yaşamak sloganını kendime şiar edindim.

Okul evresinde katlandığımız ezalar,uykusuzluktan bitap düştüğümüz günler bizleri buraya taşıdı.Ve eminim ki bu zorluklar da elbet bizi bir yerlere ulaştıracaktır.Gökyüzünden yıldızlar bir bir yitip giderse karanlığa mahkum edersiniz bizleri.