Eğitimci ve Hukukçu bir vatandaş olarak olaya farklı bir açıdan bakmak istiyorum. Ben bir müddet (7 sene kadar) üniv. hocalığı yaptım. Hemen söyleyim kendi branşımda değil yabancı dil okutmanı olarak. Bana hiç bir şey, bir şeyler öğretmenin zevkini vermez. İllaki, mutlaka yine hukukçu olurdum diyen arkadaşlar muhtemelen toplum içerisindeki saygınlığı ve hukukçu oldukları için (başka bir meslek yapmadıkları için, istisnalar hariç) böyle söylüyorlar. Doktorlara sorsanız, tarihçilere sorsanız, edebiyatçılara sorsanız muhtemelen onlar da kendi mesleklerini çok severler. Hele hele doktorların çalışma ortamı sıkıntılarını ve diğer meslektekilerin saygınlık eksikliğini bir kenara bırakırsanız (geriye ne kalıyorsa) bir çok kişi okuduğunu beğenir. Yanlış anlaşılmasın beğenmeyen olmaz demiyorum. Olayı basitçe ifade edersem, şahsım olarak hukukçu olmaktan zevk alıyorum. Hayata yorumum çok farklı (karşılığını çoğu zaman bulamasam da). Ama Üniversite hocalığı (Akademisyenlik anlamında) iş olarak hepsinden zevkli benim için. Muhtemelen Felsefe okumuş Sosyoloji okumuş bir çok arkadaş da (iş bulma, saygınlık ve maddi getirisi hariç ::)) kendi mesleklerinden çok memnundurlar. Ben kendi arkadaşlarımdan biliyorum. Bence soruyu şu şekilde düzeltelim : Maddi imkanları (Türkiye standarlarına göre iyi desek ayıp etmeyiz heralde), saygınlığı, iş bulma ve eş bulmadaki avantajları olmasa hukukçu olur muydunuz? Bana göre soru tam hukukçu sorusu. Cevabını (kalpten cevapları) merakla bekliyorum. (Aslında benimkisi mazaratlık, niye suyu bulandırıyorum ki?)