ben mi? evet...


bir gün çıkıp gideceğim
kapıları, evleri, dergileri,
hüzünler bırakarak...
bir çiçek merhaba diyecek...
hoşgeldin diyecek dağ...
orman gülümseyecek...
anımsayışların, bekleyişlerin,
ümitlerin ya da ümitsizliklerin
hırsların, yarışların,
tasaların kalktığı yerde
tam anlatının, salt anlatının
kaldığı yerde başlayacak şiir...
hiç kimseye seslenmeyen,
kendi kendine yeten sadece...
kendi mantığı;
kendi güzelliği içinde tutarlı...

....
..

..



Ataol Behramoğlu