Ben de bu konuda büyük bir ikilem içindeyim sayın meslektaşım, üstelik de dışarıdan bakınca bir çok hemcinsimin çalışmak isteyeceği koşullarda ve para sıkıntısı da çekmeden bir şirkette çalışıyorum. Tabiri caizse "keyfim yerinde" ancak çok çok önemli bir nokta var, o da şu an yaptığım işin mesleğimin renklerini görmemi ve manevi anlamda tatmin olmamı engellediği gerçeği. Bense bunun benim için çok önemli olduğunu düşünüyorum.

Tabii kafama takılan başkaca sorular da var, bir müvekkil çevrem yok, bu işe tecrübe anlamında ömrümü vermedim dolayısıyla hata yapmak beni en çok korkutan şey, ancak bir yandan da kendi ayakları üstünde durmak, çabalamak ve bu çabadan alacağıma inandığım tatmin söz konusu.

Yürümeyi öğrenmeye benzetiyorum durumumu, çünkü annemin eli görevini gören işyerimi bırakmak beni korkutuyor, sonrasında bir şekilde yürüyeceğimiz ise kesin. Tek farkı yürümeye başladıktan sonra geri dönüş yapıp emeklemek imkansız

Size yürekten güzellikler diliyorum. Umarım ben de bir adım atmaya karar verir ve bu işi hakkıyla yerine getirebilirim.