Alıntı: Yazan harry Hukukçu olmak ve başarılı olmak bence yanyana olmaması gereken terimler.Hukukçu hakkın özünü kavramış ve hayatının her alanında uygulamaya sokmuş kişidir.Hukuk mesleğini icra kabiliyetiyle hukukçuluk karıştırılmamalıdır.

Bir hukukçu adayının böyle bir ayrım yapması düşündürücü Başarısız olupta hukukçu olmayı başarabilmiş olmayı, bu haberlerde gösterilen, et kullanılmadan yapılan sucuğa benzetirim ben Hakkın özünü kavrayabilmiş ve bunu hayatın her alanında uygulamaya sokabilmiş hukukçunun başarıdan uzak olabileceğini düşünmek veya başarısını ayriyetten sorgulamak ne derece doğru olur; size bırakıyorum. Bence hukukçu olabilmek için önce başarılı olabilmek gerekiyor, hukuku hayatın uygulama alanına sokmak başarının simgesini teşkil eder. Hukuk mesleğinide icra edebilmek içinde hukukçuluk kavramını hak etmiş olmak yani başarılı olmak gerektiği kanısındayım.

Siz, bunları hukuk fakültelerindeki sınavların belirleyiciliği ile ilişkili olarak söylediyseniz, yani başarıyı fakülteye, ders notlarına indirdiyseniz durum başka. Tabikide her 90 puan alan öğrenci, 60 puan alandan daha iyi hukukçu denemez. Ama derslerine daha iyi daha sağdık çalışıyor denebilir, o görecelidir. İşte burda bahsettiğiniz başarı ile hukukçuluğu birbirinden ayırabilirsiniz. Ama dediğim gibi, başarı bukadar dar anlamda düşünülemez. Yani yine hukukçu malzemesinde başarı ister sayın harry.

saygılarımla...