Bu konuda Türk Hukuk Sitesinde yeni yayınlanmış olan; "İş Hukuku Alanındaki Bazı Davalar İçin Pratik İncelemeler " isimli Sayın Av. İlknur sezgin TEMEL'in makalesinde sorunuzla ilgili bilgi ve içtihat
var. Tekrar sayın meslektaşıma teşekkür ederek makalede geçtiği şekilde ilgili yerleri ekliyorum.

http://www.turkhukuksitesi.com/makale_1127.htm

B- FAZLA ÇALIŞMA ÜCRETİ DAVALARI
Faiz : Mevduata uygulanan en yüksek faiz. [29]

Faiz başlangıç tarihi : Dava / ihtarname / Takip tarihinden itibaren [30]

Zamanaşımı : 5 Yıllık zamanaşımı. [31]

Zamanaşımı başlangıç tarihi: Takip / Dava tarihinden geriye doğru 5 yıl. [32]

Hangi ücret : Gerçekleştikleri dönemdeki çıplak / net ücret. Belirlenemiyorsa asgari saat ücreti. [33]

İspat Yükü : Fazla çalışma yapıldığını ispat yükü işçinin, Fazla çalışma ücreti ödendiğinin ispat yükü işverenin.

E- YILLIK İZİN ÜCRETİ DAVALARI
Faiz : Yasal / Temerrüt faizi [43]

Faiz başlangıç tarihi : Dava / ihtarname / Takip tarihi. [44]

Zamanaşımı : 5 yıllık zamanaşımı.

Zamanaşımı başlangıç tarihi: İş akdinin sona erdiği tarih. [45]

Hangi ücret : İş akdinin sona erdiği tarihteki çıplak ücret. [46]

İspat Yükü : İşverene aittir. [47]

[31] Yargıtay. 9. H.D. 18.05.1999 E.1999/5942, K. 1999/9069 “ Davalı vekili süresi içinde kıdem tazminatı dışındaki alacaklar için zamanaşımı def’inde bulunmuştur. Zamanaşımı hesabında dava tarihi esas alınmalıdır. Dava 4.9.1998 tarihinde açılmış olup, iş akdinin fesih tarihi 27.9.1996’dır. buna göre; 4.9.1993 ile 27.9.1996 tarihleri arasındaki alacakların hesaplanması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması hatalıdır.
[32] Yargıtay 9.HD. 21.6.2000, E.2000/6455, K. 2000/8972 “Davalı işveren ek davada zamanaşımı itirazında bulunduğuna göre, BK.nun 126. Maddesi uyarınca beş yıllık zamanaşımına tabii olan fazla mesai ve tatil ücreti alacaklarının ek dava tarihine göre son beş yıl öncesine ait olan kısımlarının zamanaşımına uğradığının kabulü gerekir. Yazılı şekilde ek davaya konu edilen fazla mesai ve tatil alacaklarının ek dava tarihine göre son beş yıl dışında kalan ve zamanaşımına uğrayan kısımlarının hüküm altına alınması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.”