T.C.

YARGITAY

5. HUKUK DAİRESİ

E. 1991/8255

K. 1991/17689

T. 16.5.1991

• BAĞIMSIZ BÖLÜM İLAVESİ ( Kat Malikleri Kurulunun Oybirliğiyle Karar Verebileceği, Tek Tek İzin Verilmesinin Geçersiz Olacağı )

• OYBİRLİĞİ ŞARTI ( Kat Mülkiyetine Tabi Taşınmaza Bağımsız Bölüm İlavesi )

• KAT MALİKLERİYLE AYRI AYRI SÖZLEŞME YAPILMIŞ OLMASI ( Bağımsız Bölüm İlavesi İçin Yeterli Olmaması )

634/m.44


ÖZET : 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanununun 44. maddesine göre, ana taşınmazın üstüne kat ilavesi için, tüm kat maliklerinin oybirliği ile almış oldukları bir kararın bulunması gerekir. Bu bir şekil şartıdır. Her ne kadar diğer kat maliklerinden çatıya kat çıkılması için ayrı ayrı noterde yapılan anlaşma ile izin alınmış ise de, bu izin yeterli değildir. Olayımızda,634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanununun 44. maddesine göre oy birliğiyle alınmış bir karar olmadığından ilave katın davacı adına tesciline karar verilmesi doğru görülmemiştir. DAVA : Taraflar arasındaki 634 sayılı Yasa uyarınca üçüncü kat irtifakının davacı adına tescil davasından dolayı yapılan yargılama sonunda, davanın kabulüne dair verilen hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davalılar vekili yönünden verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla; dosyadaki belgeler okunup iş anlaşıldıktan sonra, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, kat irtifaklı apartmanda terasın davacı adına kat irtifakı kurularak tescili istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, bir kısım davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanununun 44. maddesine göre, ana taşınmazın üstüne kat ilavesi için tüm kat maliklerinin oybirliği ile almış oldukları bir kararın bulunması gerekir. Bu bir şekil şartıdır. Yasa koyucunun amacı, toplantı yapılarak herkese düşünme, münakaşa etme imkanı sağlamaktır. Aynı zamanda, projeye göre yapılan yapının korunması ammeyi ilgilendirmektedir. Her ne kadar diğer kat maliklerinden çatıya kat çıkılması için ayrı ayrı noterde yapılan anlaşma ile izin alınmış ise de, bu izin yeterli değildir. Nitekim, Dairemizin ve Hukuk Genel Kurulu'nun çeşitli kararlarında bu husus belirtilmiştir. ( Y.HGK. 30.6.1973 gün ve esas: 1971/5-166, karar: 577 ) sayılı kararında bu gibi iznin yeterli olmadığını açıkca vurgulamıştır.
Olayımızda,634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanununun 44. maddesine göre oy birliğiyle alınmış bir karar olmadığından ilave katın davacı adına tesciline karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Bir kısım davalılar vekilinin temyiz itirazı yerinde olduğundan açıklanan nedenlerle hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince ( BOZULMASINA ) ve peşin alınan harcın istenildiğinde ödeyene geri verilmesine,16.5.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.