Okul yolunda

hayallerim vardı ve tükenmemiş umutlarım..
sabahları uyandığımda
lavanta kokardı havlularım..
okul yolunda
ikiye örgülü ,belime uzanan ..uzun ve sarı saçlarımla
gülerdim yarınlara..
elimde kalın kitaplarım..
içime dokunmazdı böyle ayrılık şarkıları..
sevgi doluydum ben o yıllar...,

evimizin duvarlarını saran beyaz yasemin..
eğilerek selam ederdi..
her sabah o melenkoli kokusu ile. gelen geçene...
hep aynı saatte evden çıkardık,
mahallenin gazetecisiyle..
o upuzun merdivenleri bir solukta koşarak çıkardım..
ve yeşil caddesinde ışıl ışıldı o zamanlar tozpembe umutlarım..
ışıktan aydınlık bir yol olurdu adımlarım..
annemin kızarttığı patateslerin kokusu sokağın başına kadar gelirdi..
elime tutuştururdu babam aldığı taze ekmekleri..
çok gülerdik akşam yemeklerinde..
harfleri dizer kelime oyunları oynardık..
öyle özel kanallar falan da yoktu bugün olduğu gibi..
tek lüksümüz; sıcacık bir odada,.. duvarları sevgiyle örülü ve
her ilmeğinde huzur dokunmuş kırmızı şark halısının üzerinde oturarak..,
radyo dinlemekti..
her cumartesi uğurlugil ailesini dinlerdik..
bir de babamın 1956 da bursa çarşı yangınını anlatırdı..
deprem gibiydi derdi..herşey yerlebir..
umutlar enkaz ,..yarınlar enkaz..
o kötü geçitlerden sonra babam hep- bocaladığını !..söylerdi..
çok zengin değildik..
yoksul da..
hiç kimsede yokken ilk tv.bizdeydi..
ilklerin hepsini ben o evde yaşadım..
hafta sonları terasta barbüke yapardık..
hele kurban bayramı sabahları..
bir başkaydı o yıllar..

hayallerim vardı
ve de yorgun düşmemiş umutlarım..
sevgiden yana..............
nil.