hep kötü anılmak kaderidir kim bilir,
korku dolu anlara şahitlik eden, ederken de bir yandan titreyen...yazılmış,çizilmiş,görülmüş,bakılmış ne varsa inkar eden..benim, diye haykıran..benim işte gerçeklerle baş başa kalmanın tek şahidi diye insanın kanın donduran ama bir yerde huzur ve sukunetin tahtına usulca oturan.. gündüzü kendisine nefes almak için fırsat bilirken aslında kendisini bekleyen ümitsiz bir aşkın derinlerinde takılıp kalan....