Uyku üniversite yıllarımdan beri belki de başımı ağrıtan en büyük sorunum. uyku kaynaklı sıkıntılarımı düşündükçe kız arkadaşlarım kaynaklı olanlardan bile daha çok olduğunu farkediyorum. Azının süründürdüğü, çoğunun sersemlettiği anormal bir ihtiyaç. Ve ben bu ihtiyacımı bugüne kadar hiç dengelemeyi başaramadım. Fakültedeyken sınav dönemlerinde, 50 saat süreyle uyumadığımı ve bunun üzerine 3-4 saatlik bir uyku ile yine aynı şeyi tekrarladığımı hatırlıyorum. şimdi fakülte bitti. tüm bu uykusuzlukların semeresini okulu 4 yılda ve iyi bir ortalamayla bitirerek aldım. şu anda okul biteli 10 ay oldu. bu 10 ayın ise çok büyük bir kısmı uyuyarak geçti. 9 ay kadar bir süre çalıştım.ama her sabah 11 e doğru işe gidip binbir yalan düşünmekten mideme kramplar giriyordu. ben de bu işkencenin bitmesine karar verdim ve işten çıktım. son bir aydır akşam 4 e kadar uyuyorum. bu sefer de psikolojik sorunlar yaratmaya başladı. ben kalkarken insanlar günü bitiriyor. herkes akşam yemeği yerken ben kahvaltı yapmak için çay demliyorum. inanılmaz sıkıntılı bir durum. geceleri hayalet gibi dolanıyorum. böyle giderse herşeyi bırakıp köyüme gideceğim ve çiftçilik yapacağım. uyku insanı böylesine yoldan çıkaran, hayatını alt üst edebilen çok önemli bir şey. bu nedenle uyku düzenini kurmak için elimizden geleni yapmamız gerekiyor bence. bunun mücadelesini ciddi anlamda vermeliyiz. yoksa yaşlanınca torunlarımızın yanında ayaklarımızı denize sokup ya da çimlerin üstüne uzanıp günbatımını izleme hayalimiz suya düşecek gibi geliyor bana. zira uykusuzluk adamı öldürüyor....