1- Anayasa'nın hiç bir yerinde yargı yetkisinin bağımsız mahkemeler dışında bir organ tarafından kullanılacağına ilişkin bir hüküm yok (1876 Kanun-i Esasi'nin 89. maddesinde tahkime izin veriliyordu). Bu durumda tahkim kurumu Anayasal dayanaktan yoksun değil mi?

2- Anayasa'nın 140. maddesinde hakimler kanunda belirtilenlerden başka, resmi ve özel hiçbir görev alamazlar dendiği halde en kıdemli asliye hukuk mahkemesi hakiminin baro hakem kurulu üyesi olabilmesi doğru mu?

3- Anayasa'nın 36. maddesi hak arama özgürlüğüne hiç bir sınırlama getirmemiş olmasına rağmen ve 13. maddede de bu konuda genel bir sınırlama nedeni olmadığına göre, tarafların iradeleri dışında davaların devlet mahkemelerinden alınması anayasal bir uygulama mı?

4- Eğer Baro Hakem Kurulu yarı yargısal bir organ olarak görülüyorsa, Anayasa'nın 142. maddesi mahkemelerin kuruluşu, görev ve yetkileri kanunla düzenlenir diyor. Ancak, Baro hakem Kurulunun bütün ayrıntıları bir yönetmelikle düzenlenmiştir. Burada bir problem yok mu?

5- Anayasa'nın 37. maddesi kanuni hakim güvencesini düzenlemektedir. Bu güvenceyi yasa koyucu hangi anayasal gerekçe veya dayanakla ortadan kaldırarak, uyuşmazlığı yargı merciileri dışında gördürecek bir düzenleme getiriyor?

6- Küçük barolarda BHK'da görevli avukatların tarafsızlığını kim garanti edebilir? Bu, kimse kendi davasında yargıç olamaz kuralına aykırı değil midir?

7- Yargıtay'ın BHK kararlarını temyizde incelemesi sadece üç sınırlı meselesi ile ilgilidir. Esastan inceleme yapamamaktadır. Bu da hak arama hürriyetinin kısıtlanması anlamına gelmez mi?