Meraklılarının sabırla beklediği Black Mirror dizisinin 4. sezonu yıl bitmeden yayınlandı. Önceki sezonlarda olduğu gibi, bu sezonda da gelişen teknolojinin hayatımıza olan olumsuz etkilerini izleme olanağı buluyoruz. Bu yönüyle karamsar bir dizi olan Black Mirror, aslında bir aynadan ibarettir. Teknolojinin bugünkü evresinde bile, nice kötüye kullanmaya şahit olduğumuzdan, kurgu gibi görünen, son derece gerçekçi bir diziyle karşı karşıyayız aslında... Son sezonu, -sonlarına dair ipuçları vermekten kaçınarak- kısaca özetleyelim:


Black Mirror (4. Sezon)


1. Öykü:
Açılışta, bir uzay gemisi ve mürettebatını görürüz. Karakterler ve kullanılan terminoloji bize 60'ların ikinci yarısında yayınlanmış, ancak bizde 70'lerde gösterilen Uzay Yolu'nu anımsatır. İlerleyen dakikalarda uzay gemisi ve personelinin bir simülasyon olduğunu anlarız. Bu simülasyon, filmlerde izlediğimiz simülasyonlardan çok farklıdır, teknik cihazlar yanında insan DNA'sı da kullanılmaktadır. Black Mirror dizisi, ilk üç sezonuyla birlikte değerlendirdiğimizde; gelişen teknolojinin olası olumsuz sonuçlarını bize göstermeye çalışır. Dolayısıyla, bu uzay gemisi simülasyonunu bize keyif değil, kaygı verir...


2. Öykü:
Bu öyküde, gelişen teknolojinin anne-kız ilişkisine etkisini görürüz. Çocuğun hayatındaki olumsuzlukların filtrelenmesi temeline dayanan teknolojinin, anne-kız ilişkisini nasıl bozduğuna şahit oluruz.


3. Öykü:
Bu öykünün ismi Timsah'tır. Bir bisiklet sürücüsünün ölümüyle sonuçlanan kaza, öykünün başıdır. Kazayı örtbas etme çabalarının, peşpeşe işlenen cinayetler serisine dönüşmesine tanık oluruz. Dizinin genel yapısından farklı olarak, bu öyküde, teknolojinin olumlu katkısını görebilme şansımız olur.


4. Öykü:
Bu öyküde, gelişen teknolojinin kadın-erkek ilişkilerine etkisini görüyoruz. Bir Sistem'e bağlı kadın ve erkekler, belirli sürelerle birbirleriyle eşleştirilmekte ve bu eşleştirme işlemi, bireylerin nihai eşlerini bulmalarına kadar sürmektedir. Bölümün sürpriz finali, ancak bu kadarını anlatmama izin vermktedir.


5. Öykü:
İki erkek ve bir kadının, bir depoyu soyma girişimleri, mekanı koruyan robot köpeğin saldırısına uğramaları nedeniyle başarısızlıkla sonuçlanır. Robot köpek, iki adamı öldürdükten sonra, kadını kovalamaya başlar. Öykü, bu kovalamacayı anlatır. Robot köpek teknolojisi, soygunu önleme gibi olumlu bir iş yapmasına karşın, soyguncuları yok etmeye yönelik yazılımı, bize gelecekten pek de hayırlı haberler vermez. Soyguncuların ne çalmaya çalıştıklarını, ancak öykünün sonunda öğreniriz, ancak bu son da bizi başka sorulara yöneltir.


6. Öykü:
Son öykünün ismi Kara Müze'dir. Arabasını şarj etmek için, ıssız bir yerde mola vermek zorunda kalan kadın kahramanımız, şarj süresini, az ilerideki müzeyi gezerek geçirmeye karar verir. Müzede çeşitli objeler sergilenmektedir. Her objenin, -pek de sevimli olmayan- bir geçmişi vardır. Müzenin sahibi, kahramanımıza, bu objelerden ikisinin öyküsünü anlatır. İlk öyküde, bir beyinden diğerine 'hislerin' nakledilmesini izleriz. Peki, nakli sağlayan cihaz bozulursa ne olur, bunu da bu öyküde izliyoruz. İkinci öyküde ise, beynimizin en fazla %40'ını kullanabildiğimizi, kalan boşluğa ise başka bir insanın beynini ekleyebileceğimizi görüyoruz. Bu teknoloji de başka sorunlara gebedir.