uzun bir aradan sonra merhabalar önce...

suça itilen çocuklar tabirine katılmıyorum. çocuklar cezası az olduğu için suça itilmiyorlar bence. bunun görülebileceği tek durum töre ve namus cinayetleri olabilir. diğer çocuklar suça itilmekten ziyade yaşadıkları çevre itibari ile hayat biçimi olarak suçun içinde kendilerini buluyorlar. bu bölgeler de hemen hemen bütün illerimizde az çok bellidir. ceza indirimi olması çok normal. ama bu indirimin sebebinin çocuğa mahkemede anlatılması ve sonrasının hatırlatılması etkili olabilir. tabi sonrası için de caydırıcı cezaların yerleşmesi ve delil kavramının yeniden yorumlanması lazım.

çocuğa bu ceza indiriminin suç dan arınması için açılan altın kapı olduğu bu yaşam biçiminden kendi iradesi ile ayrılması gerektiği söylenmeli. sadece yaşım küçük ceza inidirimim var diye bilmemeli çocuk. yoksa 93 doğumlu bacak kadar çocuk çıkıp bu yüzü unutma senin kafana ilk kurşunu ben sıkıcam diyecek kadar kendini kaptırmış kandırılmış eğitilmiş beyni yıkanmış olabiliyor. öyle okulda eğitimi artıralım bu çocukları suçtan uzaklaştıralım çok büyük çapta bir çözüm değil. kazanılan bir kişi bir kişidir tabi bunu da önemsememezlik yapamayız.

suçtan ve çocuk suçlulardan kurtulmak mümkün değil en aza indirmeye çalışmalıyız. ama çocuk aynı suçu 18 yaşında işlediğinde alacağı cezadan korkmalı ve yaşının küçük olduğuna şükredip bir daha mı asla diyebilmeli. en güzel kurtuluş pişmanlık. ama 18 yaşında alacağı ceza ne ki biz hangi cezadan bir de indirim yapıyoruz. polis adliyedeki işlemleri tamamlayamadan serbest bırakılıp tekrar suçtan yakalanan çocuklar var. hadi gidelim de çay içelim adliyede diyorlar. çevre suçlu, eğitim suç üzerine, aile zaten nezarette görüşüyorlar, bir de cezalar ve suç tanımları bomba üzerine bomba eğitim çok köklü bir değişiklik ve uzun vadeli bir çözüm. daha kısa zamanda belki ceza sisteminin değişmesi daha etkili olabilir.