Bir kadın ve bir erkek,,, yürüyorlar elele,,, kadın durup soruyor ansızın,,, nereye gidiyoruz,,, erkeğin beklemediği,,, hazırlıksız yakalandığı,,, ama daha çok rahatsız olduğu bir soru bu,,, dolaşıyoruz işte,,, ikisi de çalışıyor,,, haftasonunu birlikte ortak bir şeyler yapmak üzere çıkmışlar dışarı,,, erkek, biraz zoraki gönüllü,,, evde kalsalar, şöyle uzansalar tv’nin karşısına daha mutlu olacak belki,,, kadın, hiç olmazsa bir gün rutin hayatlarının dışına çıkarak değerlendirmek istiyor o günü,,, önceleri program falan yapmalara yeltenmiyor,,, istiyor ki erkek, düşünsün bunları,,, hatta sürprizli de olsun,,, ama ilk “sürprizi” hatırlayınca da geriliyor hemen,,, “hadi bu hafta sonu annemlere gidelim!”,,, sürpriz mi bu da şimdi,,, daha geçen haftasonu gitmemişler miydi,,, hatta bir önceki ve daha önceki haftasonları da,,, sinemaya gitsek?,,, ya da bir yerlerde konsere,,, hiç olmazsa adalara,,, ya da Boğaz kıyısında bir yerlere,,, bir şeyler yesek içsek karşılıklı,,, önemlisi de konuşsak biraz,,, birbirimizden,,, her günkülerin dışında ama,,, yani,,, ev taksiti, çocuğun okul masrafları, yeni alınacak eşyalar falan değil,,, ne yapıyoruz biz,,, ne katıyoruz birbirimize,,, eksilen ne, asıl önemlisi…

Erkek yanındaki kadını, hep güvenli sularda tutmak istiyor,,, kadınsa, açılmak, hayat denizini kulaçlamak istiyor,,, bazen bir başına,,, sevdiğiyle birlikte bazen,,, işler o zaman karışıyor işte,,, tahakkümcü bir el tutup çekiyor eteğinden,,, kendi bildiği sığlıklara…

“İnsan bir olguyu birden açık seçik kavrayınca, o zamana kadar kuşkulanmadığı bir sürü şeyin de aslında bu olguyu desteklediğini görüyor” demiş, Borges…Yalnız çıktığım geçen yaz tatilinde farkına vardım,,, kadınlar, eşlerinin yanında da daha dışarıya açık, daha sosyal, daha dayanışmacılar,,, kolayca iletişim kuruyorlar, cinsiyet farkı gözetmeksizin,,, neden acaba?