MADENCiM
Ah bir ataş ver,
Cigaramı yakayım
Diye diye boğulduk
Ölürken anladık ki
En sevdiğimiz sandıklarımız
Evlat ve yarenlerimiz degil
Suya birlikte atladıklarımızmış
Belağatı seven Tanrı’ya sorarım
Sanat eserin insan fevc fevc ölmekte
Duyduğun acının şiddetini söyle
Senin zamanla işin yoksa bile
Asrın her günü şeb-i yelda bize
Bir de ne desin düşüncezede
Soma’nın şiddeti lâl etti bizi
Ölen madenci, ağlayan yetimi, yareni
Matemi yazmak ne haddine
Tekrar yarat hadi
Sonsuzluğu bahşet bize
Bu senin heybetinin iktizası
Bu senin borcun bize
Zulmet, ifsat, kanser gibi yayıldı
Hani sen her kotülüğün karşısında
İyileri tevdi ederdin başeden
Babil’deki, Kenan’daki ordular nerede
Hani doğru orantı
O en büyük denge
Haramsa da haram
Yeis’e düştük
On sekiz ışık gönder bize...
5 Kasim 2014
Streatham