Öncelikle avukat meslektaşımıza yapılan saldırının mesleki faaliyetten mi yoksa özel yaşamı nedeniyle mi gerçekleştirildiği bence önem arzeder.
Mesleki faaliyetten dolayı saldırıya uğramışsa bunun adalette deseniz kutsal savunma hakkı da deseniz affının olmayacağını düşünüyorum.
Bazı arkadaşlar olayı doktorluk mesleğine benzetmekte ve kıyas yapmaktadılar fakat konunun sağlık ile hiçbir benzeşen yanı yoktur. Bizler insanların savunma ve hak arama ihtiyaçlarına yanıt veren serbest meslek kapsamında ve iş reddetme özgürlüğüne sahip vekilleriz.Eğer zorunluluğumuz olsaydı devlet memuru olurduk ve maaşlarımız ödenir ve her sıkıntılı iş için koşturmazdık.Sonucunda ise hiçbir meslektaşımız dayak yemez öldürülmezdi.
Anayasa ve yasalarda herkesin kendi hakkını arayacağı ve kendini özgürce savunacağı hüküm altına alınmıştır.Meslektaşımıza menfur saldırıyı gerçekleştiren saldırgan 18 yaşından büyük olmak kaydıyla kendini her aşamada savunabilir ve avukat tutmasına gerek yoktur.Avukatlar müvekkillerini ameliyat etmezler, her sanığın da bir avukatı olmalıdır şeklinde de bir kural yoktur.
Aslında pariste gerçekleşen olay buradada tam bir dayanışma ile gerçekleştirilmelidir.Hiçbir meslektaşımız savunmayı kabul etmemeli ve zorunlu müdafii arkadaşlar da işi reddetmeli ve sonuçta olayın ülke ve dünya gündemine oturması sağlanarak mesleğin saygınlığı ortaya konulmalı ve her önüne geçen avukatlara yan gözle bakamamalıdır.
Şu da bilinmelidir ki meslek yaşamım ve tecrübelerimden ortaya çıkan biz avukatların kendi haklarını aramada ve kendini savunmada vatandaştan daha aciz durumlara düştüğümüzü bir çok olayda ver kurtul yoluna gittiğimizi gördük.