AŞK BİZE KÜSTÜ




Biz bu kentlere sığdık da,

bu kentler bize sığmadı Asiya!

Ve bir çığlık gibi günlerin çarmıhında;

arttıkça yalnız, sustukça silik...



Ay ışığı gölgeleri büyüttü,

son kuşlar da vuruldular dağlarda.

Yakamozları söndü sahillerin, ışıkları evlerin;

çağın vebalı gövdesinde

bir hayalet gibi gölgemizde yalnızlık.



Kaldık...

Kırık bardaklar gibi,

içilmiş sulardan geride buruk bardaklar gibi..

........

........

Belki de uzun sürecek bu bozgunun saçağında,

sen şarkılarını sesine yasla

ve bırak beni de usulca

apansız bir yalnızlığa!

Ay ışığı gölgeleri büyüttü,

büyüdü ölüm

ve biz küçüldük Asiya…


Yılmaz Odabaşı