Dikkat ederseniz, mesajımda somut olayın özelliklerine göre durumun değişebileceğini belirterek bir bakıma şerh koyarak durumu açıklamaya çalıştım.

Bu konuda ayrıca bkz. Prof. Dr. Hakan PEKCANITEZ-Prof. Dr. Oğuz ATALAY-Doç. Dr. Muhammet ÖZEKES, Medeni Usul Hukuku 5. Bası, Ankara 2006, s. 298.
“Uygulamada “davayı atiye bırakmak” şeklinde bir yol izlenmektedir. Bu Kanunda düzenlenmiş bir kurum değildir. Davayı atiye bırakmak, çoğunlukla davanın geri alınması şeklinde ortaya çıkmaktadır; ancak duruma göre dosyanın işlemden kaldırılması şeklinde de dava atiye terkedilmektedir. Bunun dışında, tarafların sulh olmaları sonucu, davacı davasını atiye terkederek takip etmemektedir (1). Özellikle davayı atiye terkten söz edildiğinde ya da geri alma iradesi mi feragat iradesi mi olduğu tam anlaşılamadığında, hâkimin bu beyanın ne anlama geldiğini doğru yorumlaması, gerekirse açıklattırması gerekir (2). Zira, geri almanın, feragatin, dosyanın işlemden kaldırılmasının ve sulhün sonuçları birbirinden farklıdır.”
----------------------
(1) Örneğin, “…dilekçe niteliği ve içeriği itibariyle usulün 185. maddesi hükmüne göre davayı ‘atiye’ bırakma anlamındadır. Mahkemenin bu dilekçeyi feragat olarak nitelendirmesi doğru değildir. Kaldı ki, usulün 93 ve onu izleyen maddeleri hükmünde tanımlanmasını bulan ‘feragat’ kayıtsız ve koşulsuz olmalıdır. Hal böyle olunca davacının davadan ve hakkın özünden feragat etmediğinin kabulü gerekir.” 7. HD, 14.04.2005, 1264/1127 (MİHDER 2005/2, s. 461-462).
(2) “…davacının önceki davadaki beyanı davadan feragat anlamında olmayıp, davanın yeniden açılacağı anlamı taşımaktadır. Nitekim duruşmada hazır olan davalı vekili “davanın feragat nedeniyle reddine karar verilsin taraflar arasında uyuşmaz sağlanmıştır” şeklinde bu geri almaya karşı çıkmadığını dile getirmiştir. Tarafların kullandığı “geri çekiliyorum” “feragat” sözcükleri teknik nitelikte değildir, gerçek iradeleri yansıtmamaktadır.” 1. HD, 17.04.2006, 3245/4318 (YKD 2006/7, s. 1050).