Bir öğretim görevlisi, Amerikan Tıp Birliği Dergisinde yanlış anlamanın ve ön yargının nasıl tamamen farklı bir perspektif kazandıracağını anlatır.

Öğretim görevlisi sınıftaki talebelerine yatağa bağlı olan kendi hastasının özelliklerin sıralar.

* Hasta ne konuşuyor, ne de söylenenleri anlıyor.Bazen saatlerce anlaşılmaz şeyler geveliyor.

* Zaman, yer ya da kişi kavramı yok.
Yalnız, nasıl oluyorsa, kendi adı söylendiğinde tepki veriyor.

* Son üç aydır onun yanındayım, ne görünüşü için bir çaba sarf ediyor ne de bakım yapılırken yardımcı oluyor.

* Onu hep başkaları besliyor, yıkıyor ve giydiriyor.Dişleri yok, yiyeceklerin püre halinde verilmesi gerekiyor.

* Gömleği salyalarından dolayı sürekli leke içinde.Yürümüyor.Uykusu sürekli düzensiz.Gece yarısı uyanıp çığlıklarıyla herkesi uyandırıyor

* Çoğu zaman mutlu ve sevecen, fakat bazen ortada bir sebep yokken sinirleniyor.Biri gelip onu yatıştırana kadar da feryat figan bağırıyor.

Öğretim görevlisi hastanın bu özelliklerin sıraladıktan sonra öğrencilerine böyle birinin bakımını üstlenmek isteyip istemediklerini sorar.

Öğrenciler bunu yapamayacaklarını söylerler.
Öğretim Görevlisi, kendisinin bunu büyük bir zevkle yaptığını ve onların da yapması gerektiğini söyleyince öğrencileri şaşırırlar.

Bunun üzerine Öğretim görevlisi cebinden hastasının resmini çıkartır. Bu onun 3 aylık kızın resmidir...