Ruhum öylesine yorgun ki...

Hiç kimsenin olmadığı bir deniz kenarında, bedenimi sarı kumların üzerine öylece bırakıp, gözlerimi kapatmak istiyorum. Gördüğüm tek renk mavi olsa...

Okyanus kokusundan başka koku, dalga sesinden başka ses, maviden başka renk istemiyorum.

Yaşlanıyorum.

Dünya benden ne kazandı, ne kaybetti?

Hiçbir şey, hiç...

Yoklukla varlık arasındaki ince çizgiyi esnettim yalnızca, aşamadım. Zaman beni güçsüzleştirdi, çizgiyi sertleştirdi.

Kitap, müzik, kimseler rahatlatmıyor beni...

Ben bir benle kalsam, güzel olurdu...