Hecr-i Suzan

Ey ibtidam!

Varlığın meçhuldü, ne sesin vardı ne nefesin,
Tanrı misafiri olup esrarını sakladı
Sonra kurak bir toprağa sızdı her bir nesirin,
Büyüdü, usulca çağladı ve usulünce ağladı.



Ey iştiyakım!

Bir arzudur ki odaları Mekteb-i Yusuf olsun evin,
Huzur-u Nebi'ye girmeden edeple izin isteyen Cibril gibi,
Her gün bitiminde gelişinizi heyecanla bekleyen, Sizin
Rahle-i tedrisinizde oturup varidatınızla meşk etmek gibi.



Ey zevk estetiğim!

Nur topu gibi bir kerim getirmiş dünyaya valideniz,
Meleklerin öptüğü elleri ayrı güzel, gözleri ayrı gazel, saçları desen tam örmelik,
Bense bunları Fizan’dan gören ve öpen bir edepsiz!
Son nefesinizi vermişken bile eminim silüetiniz tam görmelik.



Ey fikir derinliğim!

Formüller ve sayılar sıraya girerdi tanısalar Seni,
Oysaki Sen halkla ve hakk’la ruberu olmayı seçtin,
Teori ve analiz Senin beyanınla ne de güzel,
Vakıa Sen, kendi fikir derinliğini bile çoktan geçtin.



Ey gönül hassasiyetim!

Bir sizi özlerken ölüyorum bu kadar, bir de sahib-i ezelimi
Cıvıltılarım kıygın matemlere tebdil ediyor ya bazen,
Göklerden nasr dilenen toprağın suya busesi gibi
İntizarım bir sepet mesrur-u zehraya açıyor ya bazen.



Ve Ey intiham,

Sana dokunamayacak kadar perdenin ötesindesin,
Hicran kurşunlarının zıpkınladığı işte bu yüreğim,
Lutfeyle! ..Hiç değilse ötelerde vuslat beri gelsin,
Ne yaşayan bir diriyim ne de teneşire yatmış meyyitim.

2 Mart 2009
Bromley

Puresoul