Selam, Sayın Gemici her iktidar değişiminde Fransa'nın bir genel af çıkardığına dair (trafik cezalarına) bilgiye sahip değilim ne yazık ki!
Sadece Bastil gününde cezaevlerinde birikmiş yükleri hafifletmeye dönük bir af geleneğine uygudlarına, ancak bir süredir bunu da uygulamadıklarına dair bir bilgim var.
Bir devlet adı vermek yerine, yazdıklarımı belki biraz açmak daha isabetli olacaktır inancındayım. Adalet duygusuna sahip olmayan gelişmemiş toplumlarda, demokrasi kurumları oluşturulamamıştır. Var gibi görünenler çalışamaz/çalışmazlar/çalıştırılmazlar çünkü usul hukukunun hiçbir değeri yoktur. Oysa tüm hukukçular biliriz ki, sanığın haklarını koruyan hukuk esasa ilişkin normlar taşıyan yasalar değil, sanığın kendini korumasının ve ona adil yargılanma hakkı tanıyan hükümler taşıyan usul yasalarıdır!
Adalet duygusu gelişmemiş toplumlardaki hukuk yapılanması, "dosta hatır-düşmana kanun uygulanır" yargılanmaları olup güvenilmez ve hakim iktidarın suç işleyip işlemediğini gözetmeden cezalandırdığı insanların içine sokulduğu gayya kuyuları olduğundan, toplumsal algı bu insanların gerçekten suç işleyip işlemedikleri noktasında bir karanlık ifade ederler. Böyle olunca da uzayan cezalar toplumsal acıma duygusunu harekete geçirir ve çözüm; genel af olur. İktidar suçluları değil, kendi cezalandırdıklarını affetmektedir.
Genel Aflar hukuki olmaktan çok siyasi kararlardır. İçerikleri böyle olduğu gibi sonuçları da siyasidir. Çünkü genel afla elde edilmek istenen anlık siyasi çıkarların dışında, (bazı suçlar için söylüyorum) işlenen suç ile elde edilen haksız kazancın zenginleştirdiği çıkar grupları, siyasetçilerin, suç örgütlerinin korunması da yer alabilmektedir.
Faşizan devlet örgütlenmeleri suç örgütlerinin korunmasına dönük bu tür siyasi af kararları için bir laboratuar zenginliğinde verilere sahiptirler.
İhtilal sonrası genel afları tipik siyasi kararlar olarak görülmektedir. İhtilal yapanlar önceki iktidarın yokluğu, kendi iktidarlarının mutlaklığı üzerine bir gösteri yaparlar ve siyasi kazanım umarlar. Bu durum politik suçlular hakkında haklılık tartışması yaratmaz ama diğer suçlular açısından haklılık düşünülmez doğal ki.
Sizin mesajınızda bahsettiğiniz bazı devletler ve af konuları gözetildiğinde bu sonuç kendiliğinden açığa çıkıyor zaten
Almanya örneği diğerlerinden farklı bir amaca dönük bile olsa yine de tipik bir siyasi kararın, toplumsal barış girişimi olarak, kişisel silahlanmanın önlenmesine dönük bir karar olarak görülüyor.
Tek tek yakalamak için birçok kamu gelirini harcamak yerine, suça karışmamış insanların silahsızlanmasını teşvik eden bir girişim. Ancak sonrasındaki yargılamalar ve bu yargılamalara ilişkin kamusal tutum o devlet açısından ayırıcı bir değer yargısında bulunmamızı sağlayabilir. Yani ağırlaştırılmış cezanın verilmesinden önce sağına sağlanan usul hakları ve sonrasında onların topluca affedilip affedilmeyecekleri.
.