Alıntı: Yazan GECE Sayın AKADEMİC'e genel itibariyle katılmakla birlikte şu hususa da dikkat çekmeden edemiyorum: Evet af olsun mu olmasın mı tartışması bir kenara, aftan yararlandıktan sonra tekrar suça yönelen insan sayısı hiç de azımsanacak bir rakam değil... Bunda toplum olarak bizlerin de payı var kanaatindeyim. Zira DAMGALAMAYI SEVEN, EMPATİDEN YOKSUN, HOŞGÖRÜŞÜZ bir toplumuz maalesef... Bir insan hayatında bir hata yapmışsa kendi hatalarımıza bakmadan, kendimizi onun yerine koymadan bir taş da biz atıyoruz. BENCE BİR İNSAN İÇİN EN BÜYÜK CEZA PİŞMANLIKTIR... Hata yapan gerçekten pişmansa onu yine de dışlamak yerine, kırıkları sarıp onarmasına köstek değil destek olmalıyız; onu yalnız bırakıp hatta dışlayıp aynı hataya tekrar itmemeliyiz...

Sayın GECE 'ye bazı noktalarda katılmakla birlikte; ...Hata ve suç bana göre farklı kavramlardır. Elbette hata yapan affedilecek ve onarması için gereken fırsatlar tanınacaktır ancak suç bence biraz da farklı içeriktedir. Suç olarak nitelendirilen eylemlerden sonra verilen cezanın çekildiği süre bitmeden ve gereken rehabilitasyon sağlanmadan , topluma kazandırılmak için gerekli bilinç oluşturulmadan verilen af kararı daha önce de belirttiğim gibi yeni mağdurlar yaratacaktır. Elbette insanlar hata da işler ve bilerek ya da bilmeyerek suç da işler ( suçun bilmeyerek işlenmesi sorumluluğu ortadan kaldırmaz). Toplum bu insanlara empatik yaklaşarak gereken fırsatı tanımalıdır diye yaklaşabiliriz ve insani olan da budur. Ancak işin mağdur boyutu ve kamu vicdanı boyutundan baktığımızda bu insanların mağdurlarının böyle bir ikinci şansları olmamıştı ya da olamayacak. Bu vesile ile ben af konusunda belki katı görünse de böyle bir mekanizma işletmenin kamu vicdanında gedikler açtığını düşünüyorum. Af mekanizmasının ceza sistemi, cezalandırılanların topluma kazandırılmasının ne denli başarılı olduğu çerçevelerinde tartışılmasının daha mantıklı olduğunu düşünüyorum.