Sırtımda sızlayan sancıdan akıyorum sabaha,
Yüreğimde doğranmış acıyla kulaç attığım karanlıktan.
Dört mevsim bellemiştim kainatı,görünmeyeni unutmuş tanılar,
Bir mevsimlik hayat daha keşfettim gözlerimde,
çaresizliklerin yaprak dökümü olan…

Sabır taşı oldum düzleminde hayatın, paralandım en sert yerimden,
Toprak oldum kimi zaman hayata can veren, bellendim bin yerimden.
Tutkuyla bağlandığım hayat, düğümlendi boğazımda bir cigaralık nefesimde…
Azap içinde kıvranan ötenazim, acı doğradı musallaya.
Duymuyorum ağıtları… sahte
Dokunma buz kesen yaraya, bir yıldız daha kaydı geceye.

Söndürdüm tüm ışıkları, perdeler karanlık gözlerimde.
Duvara çarpan hasretimde asılıyorum geceye,
Kalemi kendim kırdım,
Sehpaya en okkalısından vurdum tekmeyi,
Urganı doladım yüreğime, en hassas yerinden…
Faili benim düşlerin, yargıcı hayatın…
Karar… idamına…

Vay be ,
kimsesizlikleri yüklediğim kahpe kader,
Baş ucumda mırıldayan sahte sözcük,
Buz kesen bedenime dokunan kalleş parmak,
Alnıma damlayan timsah gözyaşı,
Veda etmedim çakal kılıklı dostluklara,
gidiyorum ...

Söndürdüm Öksüz büyüdüğüm varoş sokak lambasını
Karanlık geceler kapatmayacak artık günahları,
Okyanuslar bile yıkamaz vebalini kardeşim,
Tanrılar kapatsa da insafa kapıları ,
Kırıldığım yürek sürgün gözlerimde.

Dibine vurdum kadehin, son damlasında dudağım,
Döküyorum dilimden son sözcüğü, … neden ? niçindi ?
Boğazıma düğümlenmiş son nefesimde soluyorum hayatı,… ölüm…
Artık şafağı özlemeyecek kapanan ruhum, gözünüz aydın ey ahali...


Ne olur bir kez de olsa vuraydım gözünden turnayı,
Sustum şimdi çığlıklarımda,
ağlayamam da,
utanırım...
Haykıramıyorum gitmelerimi, tutuluyum.
Dizlerimde dermanım yok, alamadım menzili felek.
Haybemde kalan birkaç özlem, son umudumu içitim avuçlarımda.

Pırıltısı söndü gözlerimin,
biliyorum şafak sökmeyecek.
Ne beyaz atlı prensi oldum hayatın, ne de prensesi olan.
Ne kölesi oldum kulun, ne de kölesi olan.
Ne efendisi oldum kainatın, ne de efendisi olan,
Sırtımda bir tek derviş sevdam, bir çıkın umut,
Alnıma çizdiğim kadere isyandır adım,
Bir ben vardım mazide, geleceği olmayan.
Hayat-i özetim,
Sade bir insan… sadece insan.

ama ...
yarını çalınan.

Koçak
09.01.2010
İstanbul 03.55 h.