Her doğan on taydan yedisinin öldüğünü biliyor muydunuz? Buna engel olmak için anne karnındayken ve doğar doğmaz Septisemi iğnesi olması gerekir.

Türkiye seceresi olmayan atların hiç biri bu iğneyi olmaz. O yüzden tayın yaşaması büyük bir şanstı. Yani doğan on taydan üçünün yaşama şansı var demektir. Fakat anne olmuş bir at ile tay arasında ki bağ o kadar büyüktür ki anne, ayakları arasında dolaşan yavrusu yüzünden uzun bir süre işe yaramaz hale gelir. Annenin faytona koşulması yada başka iş yapması imkansızdır.

Bu yüzden yeni doğmuş taylar ne yazık ki ölümü terk edilir. Genelde dere kenarlarına yada kırsal alanlara bırakılan bu taylar annelerinden uzaktan ne yapacaklarını bilemezler. Bir hayırsever bunu fark edip o taya sahip çıkarsa belki yaşamak için bir şansı olacaktır.

Ama bu konuda hayırsever olmak da ayrı bir risk. Şu an ki yasaları tam olarak bilmiyorum ama, kırsal alanda terk edilmiş bir tayı bulup sahip çıkarsanız, daha sonra sahibi olduğunu ispat edebilecek biri çıksa "benim tayımı çaldı" dese başınız belada. O yüzden jandarmaya bildirmeniz lazım. Ciddi emek vererek tayı büyüttüğünüz de bazı karmaşık koşullar karşılığında tay sizin olabiliyor.

Tabi bu tayların anne karnındayken ve doğar doğmaz yapılması gereken aşıları yapılmadığı için ilk haftalarda ölüveriyor. Boğazınızda bir yumru kalakalıyorsunuz.