Uzlaşmaktan kastım, kabullenmek sayın medenikal.

Dediğiniz gibi unutmaya çalışmak, anlamsız bir uğraş. Geçmişte ne varsa, iyi ve kötü, doğru ve yanlış, güne taşınabilmiş veya dünde kalmış, kıyasıya bir özeleştiriden sonra, her şeyi var olduğu, gerçekten olduğu şekliyle görüp, anlayıp, kabullenmek, bence anılarla uzlaşmak demek.

İç muhasebe kaçınılmaz. Kişi bu muhasebe esnasında kendine karşı acımasız, diğerlerine karşı abartılı biçimde anlayışlı olmaya çalışmalı ki (Zira insan doğası gereği ne yapar eder, kendini haklı bulur ve buna uzlaşmak -bana göre- denmez.) sübjektiflikten mümkün olduğunca kurtulabilsin. İç yargılamasında anıları tartıp, güzellikleri görüp, kötüleri ayıklayıp, ayrı ayrı çekmecelerine yerleştirip, edineceği bilgiyi edinsin ve sonra tümünü toparlayıp, geçmiş haznesine yerleştirsin. Geçmiş dediğimiz sözde geçiyor zaten, dünün toprağıyla yürüyoruz, farkında olsak da, olmasak da...

İşte o çekmeceye çeki düzen vermek ve onu olduğu gibi görüp, hatta sevmek, bana göre, anılarla uzlaşmak demek.

Saygılarımla...