Alıntı: Yazan agah Sayın hakan Mübaşirden izin istememem gerektiğini ima ediyorsunuz.Ben nezaket gereği sormuştum.Evet aslında en mantıklısı mübaşirle tartışmaktı.Veya mübaşiri bir kenara iterek doğrudan salona girmekti.

iki üç yıl önce buna benzer bir olayı ben de yaşadım.Kapı önünde bekleyen mübaşire "pardon girebilir miyim" demiş cevabı da beklemeden(soru nezaket gereği olduğu için)kapıya yönelmiştim.Bunun üzerine mübaşir kapı kolunu sıkıca tutmuş "avukat hanım girmeyin duruşma yapılıyor" demişti. Duruşmanın gizli olmadığını öğrendikten sonra da mübaşire hiç bir şey demeden girip oturmuştum.Tabi duruşma boyunca mübaşirin dik dik bakmalarına katlanarak.

Hakkımız olan bir şeyi yaparken bu konuda yetkili olmayan birine nezaketen bile olsa bir takdir hakkı tanımamız durumunda maalesef böyle sonuçlar doğuyor.
Üniversite yıllarında kantinden çay alırken çaycıya "pardon bir çay alabilir miyim " demiş çaycı da şaşkın bakışlarla "senin çay alanlardan neyin eksik tabi alabilirsin" diye kaşılıkk vermişti. Bunun gibi bir şey işte.

Ama ne olursa olsun karşımızdaki insanın onurunu rencide etmeden,ama insiyatifi de elden bırakmadan mesleği icra etmek yine de en iyisi.Bir söz vardır "insanlar kendilerine tam olarak ne söylediğinizi hatırlamayabilir ama kendilerini nasıl hissettirdiğinizi mutlaka hatırlarlar"diye.
İnsanlara kendilerini kötü,aşağılanmış hissettirmeden yaşamanın ,mücedele etmenin bir yolu her zaman vardır.