gece rüyama girip
uykumu bölen kadın...
sanki bir ciçek verip...
acımı bilen kadın...
gördünmü kollarımı,
bir yastığa sarılmış...
ve kahretmiş dünyaya
her nesneye darılmış...
dört duvar içindeyim
hüzün sinmiş her yere...
beni kendinden sanmaz,
yaşadığım daire...
bu odamın içinde
ışıklar artık yanmaz...
bu yatakda uzanan..
bekleme hiç uyanmaz...
masamın üzerinde..
defterim,kitaplarım...
tutmayan hesaplarım....
yazdığım kağıtlarım
göz yaşımla yerleri
sulayan ağıtlarım...
yatak yorgan yastığım,
odamda pencereme
perde diye astığım...
her şeyden bir sor beni...
çekilmiyor bu hayat
çek silahi vur beni...
yada bir saat gibi
yeni baştan kur beni....

akdevrim.07.09.2007.istanbul...