Alıntı: Yazan Av.Duygu Işık Değerli meslektaşım, Pardon ama bu cümlenizle ben de dahil pek çok meslektaşınızı töhmet altında bıraktınız. Bu kelimenin, "emrinizdeyiz" hissi uyandırdığı ya da "itaat" içerdiği yönündeki görüş, sizin kişisel; nesnel olmayan görüşünüzdür. Bu kelimenin sizin düşüncenizde yarattığı algı demek ki bizlerden farklı. Zira "efendim" kelimesinin içerdiği mana "'amennaa siz nasıl takdir buyurursanız efendi hazretleri, sözünüz emir telakki edilir başüstüne" gibi şeyler değildir. Dil Derneği'nin açıkladığı kelime anlamına da bakacak olur iseniz aşağıdaki açıklama ile karşılaşabilirsiniz: efendim ünl. 1. Bir sesleniş karşısında “buradayım” anlamında kullanılır: -Ali! -Efendim! 2. Anlaşılmayan bir sözü yineletmek ya da karşısındakinin ne düşündüğünü sormak için söylenir: Efendim, bu olacak şey mi dediniz? 3. Nezaket ya da saygı için söze katılır: Haklısınız efendim. Siz kelimenin anlamını biraz fazlaca detaylandırıp bambaşka boyutlara ulaştırmışsınız. Bir de örnek vermek isterim. Çokça yaşadığım bir şeydir. Ben oturmayı hiç sevmem, çok da hareketli bir insanımdır. Bu yüzden duruşma salonunda da oturmayı sevmem ve çok genel olarak ayakta dururum. Ben böyle duruşma esnasında ayakta dururken pek çok hakimden "buyrun efendim, ayakta beklemeyin" şeklinde sözler de duydum. Önyargılarınızı biraz yıkarsanız siz de benzer davranışlarla karşılanabilirsiniz. Saygılarımla efendim,

Ben kendime de bir başka avukata da toz kondurtmam, gerektiğinde avukatlık haklarının savunulması için çok şedit cümleler de kurduğum olur hakim/savcılara, hele sezinlersem hal ve tavırlarından avukatın hak ve hukukunu umursamazlıklarını... Ancak, meslektaşlarım bu kelimede bir beis yoktur kanımca. Şöyle ki,

Bizim burada, avukatlar olarak birbirimize ve hakimlere karşı kullandığımız efendim;

"haşmetlü efendimiz", "efendi-hizmetkar" anlamında asla telakki olunamaz. Burada kelime;

"beyefendi", "cânım efendim" "muhterem efendim" de kullanıldığı şekilde ve anlamda medeni ve sıcak bir hitap olarak kullanılmaktadır. Kesinlikle feodal manada bir kullanım değildir.

Ben şahsen genç bir insan ve avukat olmama karşın, duruşmada söz sırası bana geldiğinde, bir noktayı izah edeceksem, cezai savunma yapıyorsam, söze genelde "şimdi bakınız efendim" cümlesiyle başlarım. Keza sevdiğim ve saydığım insanlara yazdığım yazıların sonunu genelde "hürmetle ve muhabbetle efendim." diye bitiririm.

Hepinize hürmetle ve muhabbetle efendim...