Gelsene, diyordu Izmir'deki sevgilim
Son mektubunda
Kemeraltindaki kahveleri anlatiyordu
Ince belli çay fincanlarini
Kim bilir, belki de avutmak istiyordu beni
Unutup kendi mahzunlugunu
O kadar çabuk yeserir ki, diyordu umut
Öyle çabuk çiçeklenir ki
Güçtür çünkü, herseyden daha güç
Denize, göge topraga karismis bir kalebentlik
Üstelik biliyorsun da
Öfkeliyiz, öfkeyse sonuçtur er geç
Bir ask gibi yasamak gerek öfkeyi
Sevginin agitidir bir bakima
Ve bir gün de gelebilir ki sevgilim
Kapkara bir davet olabilir kin
Zulmün ve tutsakligin diyeti olabilir
Sen bunu bilemezsin
Bilsen de sairsin, havalar da, sogudu, kendine iyi bak
Ve sakin unutma: sıra öfkenin.

Bin dokuz yüz yetmis bir yazi
Yok böyle bir sevgilim benim
Ama dayanikli, ama gözü pek, ama umutla dolu
Olunca böyle bir sevgilim olsun isterdim.



...