BİLİRKİŞİLİK,
Yargıçlarımızın aldığı hukuk eğitimine yabancı konularda bilirkişi dinleme ve rapor almak hem yasanın emredici kuralı hemde,doğru karar vermede önemli bir etkendir.Ancak Ülkemizde her alanda olduğu gibi bilirkişilik kurumu da maalesef dejenere edilmiş ve tamamen ticari bir meslek haline getirilmiştir. Öğleki bir olayda değişik bilirkişilerden alınan raporlarda, birbirinin zıttı düşünceler ileri sürülmekte,bu durum hem yargılamanın gereksiz uzamasına ve taraflara gereksiz masraf yükletilmesine neden olmakta, hemde tarafları tatmin edici,kuşkudan uzak doğru bir karar vermede yargıya güveni azaltmaktadır. Yüzde yüz olmazsa bile yaslarımızda bunun önüne geçilecek yasal düzenlemeler vardır.
Örneğin Ceza Muhakemesi yasasının (CMY) 69. maddesi Hakimin reddini gerektiren sebeplerin bilirkişiler hakkında da uygulanacağına amirdir.Hakimin reddini düznleyen ayni yasanın 24. maddesinde,tarafsızlığından şüpheye düşülen hakimin reddedilebileceğini belirtmektedir.
Diğer yandan CMY nın 62. maddesine göre tanıklar hakkında uygulanan hükümlerin bilirkişiler de uygulanacağını belitrmektedir. Türk Ceza Yasasının 272. maddesi yalan söyleyen tanıklara uygulanacak yaptırımı düzenlemektedir. Dolayısıyla gerçeğe aykırı düşünce belirten bilirkişilerde bu madde kapsamında sorumlu tutulurlar.
Önemli olan bilirkişi dinleyen Cumhuriyet Savcısı veya yargıcın bu konular üzerinde titizlikle durması ve yasalara aykı bir durum saptadıklarında mutlaka gereğini yapmaları çözümlerden biri ve en önemlisidir.İkincisi devamlı adliyenin mutemedi durumuna gelmiş ve yargı mensupları ile yakınlık kurma gayretinde olan bilirkişilerin her zaman çağrılmamasıdır.
Bir diğer önlem ise red hakkını kullanmaya yetkili olan Cumhuriyet Savcısı ile tarafların bu hakkı titizlikle kullanmaya özen göstermeleridir.
uzun yıllar Cumhuriyet Savcılığı yapmış biri olarak ceza yasaları kapsamındaki bilirkişilik kurumu hakkında verdiğim bu kısa bilgilerle genç meslektaşlarıma faydalı olabildimse ne mutlu bana.