bulutlar göz yaşını,
istanbula bıraktı..
ruhumla örtüşecek,
bir potada pişecek...
benimle aynı dili,
küçük,büyük harflerle,
acılarla,dertlerle
bire bir konuşacak,
insan yok bu şehirde...
gönlümün anladığı
lisan yok bu şehirde...
mekanık bir makına
ince ruhlu insanlar..
sevginini merkeziydi,
istanbul bir zamanlar..
şairleri susmayan,
sahibiyle mezarda
ölü duyguyu duyan..
bilmiyorum nedendir
bu şehir başkalaştı,
her tarafı taşlaştı...
istanbulda yağmur var,
bana göre göz yaşı
yaşlı ve koca şehir
geçmişine ağlıyor...

akdevrim.13.06.06.istanbul.