Soru şu olmalı: Namuslu olmak mı , yoksa namuslu görünmek mi?

Bizim toplumumuzda namuslu olmak kadının ırzı üzerine kurulmuş ve biçim özün önüne geçmiştir. Araştırmadaki yanıtlara bakarsak namuslu olmanın da olmamanın da ölçütleri kadının cinselliği üzerine bina edilmiştir. Ancak ne hikmetse bu kadar namuslu ! geçinen bir toplumda küfür direkt kişinin kendisine değil yakınları olan kadınlara edilmekte, (bu konuda bir araştırma yapılmış ve batı toplumlarında küfürler direkt kişiye edilirken doğuya gidildikçe yakını olan kadınlarına edildiği saptanmış) , kişiler kılıkla kıyafetle namuslu ya da namussuz olarak değerlendirilmektedir..Fuhuş artmakta, evlilik dışı ilişkiler nedeniyle boşanma oranları yükselmektedir. Yine de namusumuza laf ettirmemekteyiz!!

Namuslu olmak değil namuslu görünmeye değer veren bir namus anlayışına sahip bir toplumda çürümüşlük ve yozlaşma almış başını giderken neyin üzerinde çokça konuşuluyorsa onun içini daha çok boşalttığımızın da farkına varmalıyız. Namusu dilinden düşürmeyip de insanların manevi değerlerini sömüren bir anlayışta kadının aşık olmasını bile namussuzluk olarak algılanmış, dilinin uzun olması namussuzluk olarak algılanmış, kadının örtülü olması namuslulukla eşdeğer görülmüştür. Tümüyle biçimsel..

Namus bizde içi boşaltılmış ve kadının bekaret zarına hapsedilmiş bir kavramdır..