Önceleri yani öğrenciyken bu düşünce bana itici geldiyse de şimdileri bu durumun inanılmaz rahatlığını yaşayacağımı düşünüyorum.Niye mi?
Çünkü eşim benim için bir davanın,davayı kazanmanın yada kaybetmenin ,taşıdıdığımız sorumluluğun,gerektiğinde sabahlara kadar çalışmam gerekeceği düşüncesini bu nedenlede eve belki de çokta zaman ayıramamanın ne demek olacağını paylaşıp anlayacaktır.Belki sabahlara kadar çalışıp sabah o dava için adliye koridorlarını birlikte arşınlayacağız dava sonucunu birlikte heyecanla bekleyeceğiz!!!Hem şimdiden ben bunun rahatlığını yaşıyorum.Benim zorlandığım yerlerde hızır gibi imdadıma yetişiyor müstakbel eşim.Benim yerime ordan oaraya koşturduğu dahi oluyor.Ne yanlış düşünüyormuşum öncedenşimdi anlıyorum oysa.Ben derimki bir hukukçuyu en iyi hukukçu anlıyormuş tabi e başta aynı yöne bakmasını biliyor ve de becerebiliyorsak.
Saygılarımla