Yürürken veya bir iş yaparken kendi kendinize konuşur musunuz?(sesli ya da sessiz) ????????
Çoğu zaman aniden görünce beni şaşırtan, yolda giderken yalnız ama kendisiyle konuşarak giden insanlara çok kez denk geldim.
Uzun uzun konuşanlar oluyor kendi kendilerine..(Genelde erkekler yapıyor bunu, Bende o zaman kendi kendimle sessizce konuşup kendime diyorum ki,-zavallılar hayat onları daha çok zorluyor demek ki?- diyorumJ

Dün sabah işe giderken de kendi kendine konuşan bir adam gördüm. Kendi kendine soru sorup sonra kendisi cevaplıyordu. Önce korktum. Bana doğru dönmez inşallah diye düşündüm. Etrafımdaki dolu dolu insanlara güvenerek merakla adamın arkasına geçtim. Adam önce kendi kendine kızıyor, sonra da yine kendine moral veriyordu. Ve kendi kendine söylediği bu sözlerden öylesine etkilenmiş gözüküyordu ki bazen kendine tokat bile atıyordu. Kendi kendine konuşan çok insan gördüm ama bu adam bana çok ilginç geldi.
Kendi kendime acaba deli mi? Yoksa çok mu akıllı diye düşündüm.... belki de çoğumuzdan daha akıllıydı. Çünkü kendi kendine konuşmasının sonucunda kendi kendiyle olan kavgasını bitirdi ve sustu,gülen bir yüzle yoluna devam etti.
İşe gelince arkadaşıma anlattım, bana dedi ki;-kayınpederim olmasın, o da çok konuşur kendi kendine-???????????? (Tespitim şu oldu: Demek ki kendi kendine konuşan her insan deli değildir çünkü arkadaşımın kayınpederini tanıyorum.)

Ben daha çok sesli değil de sessiz konuşurum kendimle, beynimle fikir alışverişi yaparım.içimdeki sesle mücadele ederim,yaptığım bir şeye içimdeki yanlış derken ben direnir doğru olduğunu düşünür ve doğru olduğuna dair gerekçeler hazırlarım (içimdeki sese),Yani sonuçta bende sessizde olsa kendi kendimle konuşurum........sizce komik mi???

Düşündüm ki, insanın yaşadığı hayat boyunca en fazla birlikte olduğu insan kendisidir.
Herkes her zaman kendisi ile birliktedir. İnsanlardan benimle benim kadar zaman geçiren kişi yok. Başkalarının benim hakkımda bilmediği ya da bilmediklerini sandığım pek çok şeyi yine ben kendim biliyorum. Beni en çok kandıran kişi yine benim. İnsanın kendisiyle bu şekilde konuşması her zaman aklını yitirme alameti değil ve ayrı bir yazının konusu olabilecek genişlikte bir konu. Üzerinde durmaya değer diye düşünüyorum. Ayrıca kendi kendine konuşmak için yalnız olmaya da gerek yok. Aslında kendi kendine konuşan çok insan var.Benim düşüncem insanların bir an dalgınlıkla kafasındaki düşünceleri sesli düşünmesi.Bence insanın kendi kendine konuşması deliliğin alameti değildir. Yolda gördüğüm kendi kendine konuşan bir çok kişi gibi bahsettiğim adam da gayet akıllı gözüküyordu ve kendi kendine olan kavgasındaki sözleri de çok mantıklı geldi bana,(Benimde deli olduğumu mu düşünüyorsunuz?)JJ
Herhalde her insan bunu yapar.bence bu insanın kendisiyle yüzleşmesidir.Kimseye anlatamadığımız özelimizi yine biz biliriz.İnsanın kendi kendiyle konuşması hepimizin yaptığından biraz farklı olabilir ama bunu genel olarak sesli ya da sessiz hepimiz yaparız değil mi?
Mesela hepimiz işimizle uğraşırken geçmişi sorgulayıp, hayaller kurmaz mıyız? Hatta bazen güzel bir müzik de kendimizle dans etmez miyiz.çünkü o an bana en yakın olan yalnızca benimmmmmmm.
insanın doğal hali ne güzel.. İnsanın kendi kendisiyle konuşabilmesi de güzel .
Bende şu an yalnızım ve size yazarken kendi kendimle konuşuyorum..