Birey ve toplum kavramları birbirinin mütemmim cüzü gibidirler bence. Bu nedenle hukuk hem bireyin ve hem de dolayısıyla toplumun menfaatini korumaktadır. Ancak birey menfaati ve toplum menfaati çatıştığında; toplum menfaati üstte tutulur, ki bence çoğunluk menfaati söz konusu olduğundan dğru olan da budur.

Çok yerinde bulduğum perspektif "Eşitlik her zaman adalet değildir" tümcesi.Eşitlik çoğu zaman adaletsizliktir hatta. "Somut olaya göre ayrı ayrı.."yerleşimi de buradan gelmektedir zaten. Hakkaniyetin sağlanmasıdr aslolan.Bakınız; Themis'in elindeki terazi hiç denk durmamaktadır.(Gerçi simetri hastalarını muzdarip edebilen bir husustur ki, şahsımdan biliyorum )

Yazılı hukuku tavizsiz uygulamak ise bağnazlıktır ki, bu tutum insanın söz konusu olduğu her alanda aleyhe neticeler verir. Dünya var olalıdan beri, gelişim eğrisi en az eğimli olan bilimler sosyal bilimlerdir. Zira bu konularda genel-geçer hüküm koymak pek zordur, hele ki tavizsiz uygulanabilirlik ve zamana ayak uydurabilirlik imkansızdır.

Hukuk; tarafları memnun etme görevini haiz değildir, üstün olan menfaati korumaktadır yalnızca. Hukukçu da bu menfaatlerin hangisinin üstün olduğunu/ diğerinin üstün olmadığını göstermekte rol oynar özetle...