ewet çiçekler açıyor.ama sadece bir mevsimlik..evet ağaçlar yeşeriyor...ama sadece bir mevsimlik hüküm sürüyorlar..her şey yavaş yavaş yok olmakta...her şey bir sona doğru akıyor.ama bu yavaş bir biçimde gerçekleştiği için hiç kimse fark etmiyor..o her sabah doğan güneş bile eskiyor...bir çiçek soluyor diğeri açıyor.ama gelen yitip gidenin aynısı mıdır?aynı toprakta can bulan çiçeklerin türleri aynı olsa bile toprakta bıraktıkları izler farklıdır tıpkı bizler gibi..ben de bir iz bıraktım..sizler de öyle...aynı mı bu izler?
bir gün bir omuz çarpar gider yolumuzda hızla yürürken..bir sıcaklık bırakır yabancı...bir çift göze rastlar gözleriniz...yabancı bir bedene de ait olsa tanındık bakışlardır..çaresiz...yorgun..ağlamaklı..gülerken bile mahzun duran bakışlar...bir merhabayı esirgediğiniz insanı bile bulamazsınız bir gün...hayat devinim içerisindedir...hep bir var oluş ve yok oluş...bunlar hayatın kanunlarıdır...isyan etmek yersiz...isyan edenleri de sustururuz..duymamak için o kötü sözleri...hayatın güller bahçesi olduğuna inandırmışsınızdır kendinizi..oysa o gülleri tutmaya çalışırken dikenler kalbine umutlarına saplanan biri vardır karşınızda...o insana güllerden bahsettiğinizde sadece nefret duyar...bilmez ki güllerin kadifemsi halini..güllere ulaşamadan dikenlerin tadını almıştır..ve artık vazgeçmiştir o gülbahçesinden....