|
|
|
|
|
|
Ben Başkent Üniversitesi Hukuk Fakültesi mezunuyum, yani önceki cevabımda belirttiğim önyargılı insanların söylediği ve düşündüğü gibi parayı verdim, düdüğü çaldım. Fakat şunu gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ki,nedense bunun fazla bir faydasını yada kolaylığını görmedim. Biz de sabahlara kadar çalıştık, kitap denilen nesneyi dipnotlarına kadar sömürdüğümüz oldu kimi zaman. Sınavlara girdik, düşüncenizin aksine bazılarını geçemedik(kitaplar önümüzde açık olduğuna göre, bizim bu başarısızlığımız herhalde beceriksizlik yada aklımızdaki eksiklikten kaynaklandı). Bir dersi iki sene her dönem aldık, hocanın bize taktığını falan düşündük. Biz de ter döktük, emek verdik ve şimdi nedeni anlaşılmaz bir önyargıyla insanların ve meslektaş olduğum insanların, staj başvurularında vakıf üniversitesi mezunu olduğumu öğrendiklerinde yüz ifadelerinin değişmesi; buradaki gibi fikir paylaşımım ortamlarında parayı verip düdüğü çalmış olmak, derslerin ve sınavların kolay olduğu, sınavların kitaplar açık bir vaziyette yapıldığı gibi ifadeler kullanması beni incitmektedir. Sonuçta dökülen terin kokusu yada acısı farklı mıdır?
Bir hukukçu olmanın temelinde objektif olmak yatar, ve hukukla ilgilenen kişinin, delillere dayalı olarak somut olaya göre düşünmesi ve buna göre karar vermesi gerekir.
Sayın arkadaşlarım, içerisi, dışarıdan göründüğü gibi değildir.
|
|
 |
|
 |
|
Sayın Turbo
Aynen senin düşündüklerini düşünüyorum. İnsan sadece bir üniversite ortamında olduğundan diğerlerinin nasıl olduğunu pek farkedemiyor. Ama ben üniversiteyi bitirdikten sonra istanbula gelipte pat diye bir başka üniversitenin hukuk fakültesinin ortamına bir arkadaşımdan dolayı girince, öğrencilerin sorun yaşadığı, tasalandığı, çalıştığı, salladığı ,sallamadığı, dikkat ettiği şeylerin çok büyük kısmının aynı olduğunu gördüm. Bide ne varsa onlarda da o vardı.
Yalnız şunu söyleyebilirim devlet üniversitesindeki öğrenciler birbirlerine çok bağlı oluyorlar ve arkadaşlık ilişkileri benim okuduğum üniversitye göre çok daha güzel. Çünkü benim okuduğum okulda herkesin aşşağı yukarı maddi imkanı iyiydi ve insanlar arkadaşlıklarını birbirlerinin kişiliklerine göre değil başka şeylere göre kuruyorlardı, dolayısıyla benimde geçmişten kalan çok sınırlı sayıda arkadaşım var. Ama devlette bu böyle değil, en güzel yanı da bu.