GÜNEŞİN ÜZERİNE GÖLGESİ DÜŞEN KADIN....

güneşin üzerine gölgesi düşen kadın...
bir şiir cennetinin meleğisin demişim.
yüreğimde pas tutmuş,sevgiyi deşen kadın,
seni görüp aklımı birden bire yemişim...

aşık olan beyinde akıl aranmaz derler,
ne yaparsan yap artık kel baş taranmaz derler,
balçıkla doğan güneş,artık sıvanmaz derler,
güneşin üzerine gölgesi düşen kadın...

kimsin neyin nesisin sen kendini bilirsin,
az cesaretin olsa,belki koşar gelirsin...
çekemeyen her kimse,delirirse delirsin,
güneşin üzerine gölgesi düşen kadın....

kos kocaman bir ömrü,sayki boşa geçirdim,
güvercini elimle bengisudan içirdim,
anlamaz olur muyum otobüsü kacırdım,
güneşin üzerine gölgesi düşen kadın...

edebiyat sanattan anlıyorsun bilirim,
dizlerine kapanıp çok ağlayabilirim...
ateşle yüreğimi ben dağlayabilirim,
güneşin üzerine gölgesi düşen kadın...

ne seni hiç görmüşüm,ne elini tutmuşum,
senelerce gönlümü ne diye avutmuşum?...
diyen doğru söylemiş,birden hapı yutmuşum...
güneşin üzerine gölgesi düşen kadın...

gönlümün cennetinde yaşa sonsuza kadar,
yolların acık olsun bahara,yaza kadar...
diyeceğimi dedim inleyen saza kadar...
güneşin üzerine gölgesi düşen kadın....

bilir misin akdevrim yazan kalemi öper,
sana gelen kurşuna gövdemi yaptım siper,
sensiz olan dünyayı yürüyen ayak teper,
güneşin üzerine gölgesi düşen kadın....

akdevrim.21.Eylül.2014.İstanbul.Zeytinburnu,firari stan Cumhuriyeti...