Küçüklüğümden beri hayvanları çok seviyorum. Niyeyse bilmiyorum ama kedileri daha çok seviyorum.Hatırlıyorum harçlığımla mahallemizde bulunan kedilere süt alır onları sütle beslerdim.nerde küçük bir yavru kedi görsem onu kucağıma alır severdim.Sevmekle kalmaz bir de eve alır gelirdim.Şimdi bir kızım var.Daha dört yaşında bütün hayvanları çok seviyor.Bu beni mutlu ediyor.Müstakil ve bahçeli olan DSİ lojmanlarında kalır iken Belediyenin aşıladığı daha önce evcil iken sokağa bırakılmış olan bir köpeği sahiplendik. ama eve almıyorduk. ismini kızım raki koydu.o köpekle öylesine bütünleşti ki şimdi yok çok üzüldüğünü gören babasıyla ben dedektif gibi köğeği çok aradık ve nihayetinde bulduk.Rahatsız olan lojman sakinlerinden biri belediyeyi arayarak götürmelerini istemiş belediye ise hayvan barınağına koymuş barınakta 2-3 ay kaldıktan sonra birileri alıp çiftliklerine götürmüş. Şimdi kimin aldığını ve adreslerini öğreneceğiz. Hayvan sevgisinin çocukların duygusal gelişimine katkısına inanıyorum.Hayvanları seven insanları da seviyor.Kızım kendiyle ve çevresiyle barışık mutlu bir çocuk. Şimdi ki taşındığımız evde kızım hayvan beslemek istiyor.Kızım daha küçük olduğu için sağlığını düşünerek izin vermiyoruz.Geçenlerde televizyonun karşısında oturarak bahçemizden topladığımız cevizleri yer iken kırdığımız cevizlerden bir tanesinin içinden kurt çıktı. Kızım sorunca " ceviz kurdu " dedim.kızım bana döndü " anne ne olursun bizim kurdumuz olsun besleyelim " demez mi? Tahmin edebileceğiniz gibi babasıyla çok güldük.Diğer yandan sevindim.kızımı tebrik ettim. Hayvan sevgisini aşılayabilmişim diye. görüşmek dileğiyle hoşça kalın...