Hayatta ummadığım anda sahte görünüşlere sığındım belki kucakladığım beden bana ait değildi o ruhen başka diyarlarda ikamet etmekteydi.Güven dolu olana sözler belki yalanın çıngıraklı kuyruğuydu aama ben onu tutunacak dal sanırken kendimi bu yalanla kandırırken yaşamın anlamını yitirdiğim anlarda güneşin sıcaklığını yüreğimin sıcaklığına oranla buz kalıbı diye nitelerken beni kim ikna edebilecekti hala yaşam var bu dünyada diye.Maskeler ne bir ne iki sayılamaz onlar.Mevsimlik çarşaf gibi ince ama görülmez onlar.İstenince yırtıp atılr yerine daha afillisi takılır ve sen o masum yüzlü bebek sandığın insanın o görünüşüne şbir şekere kandırılan çocuk misali kapılmışsın.Ne 30'u var bu işin ne 60'ı seneler sen istesende dönüyor istemesen de.Sonbaharı kara kış yapan ya da yazın güzelliğini solduran yine sensin başkasının günahı yok.Hatalara karşı hayattan vazgeçilmez ya da bu ömür senden ellerini çekip gitmez.Elbet donuklaşacak benzimiz elbet ellerimiz soğuk kalacak bir müddet ama gözbebeklerimizdeki ışık sönmemeli içimizdeki ateş yanıp kül olana dek.Ummanlarda kalacak bu beden semaya tek bir kelime yazacak.Bu tek kelimede kendini bulacak ve kelimeler kelimeleri kovalayacak.Doğru zaman geldiğinde ise akan yaşlarına aldırmayacak.Çünkü acı hep sende kalmaz başka bedenlerde yaşamak ister mutluluk ise hep kapındadır o da senin gözlerinde farkedilmek ister.
Her Şey Güzel Olacak.Neden inanmıyoruz buna?
yağmurdamlası.............