Gerekçeden ne anlaşılması gerektiği, Danıştay 12. Dairesinin 2005/20 sayılı kararında şöyle açıklanmıştır:
“ Anayasanın 141/3.maddesinde; bütün mahkemelerin her türlü kararlarının gerekçeli olarak yazılacağı hükmüne yer verilmiştir.
Mahkeme kararının gerekçeli olması, gerek kanun yoluna başvurmak, gerekse hakkaniyete uygun bir görüntü sunmak açısından davanın taraflarının menfaatini ilgilendirdiği gibi demokratik bir toplumda kamunun menfaatini de ilgilendirmekte, mahkemelere olan güveni pekiştirmektedir.
Gerekçeli karar ilkesi, özellikle kanun yollarının açık olduğu durumlarda, hakkaniyete uygun yargılanma kavramının önemli bir unsurudur.
Gerekçenin öğrenilememesi, GEREKÇEDE TARAFLARIN SAVLARINA CEVAP VERİLMEMESİ ve yetersiz, yasaya dayanmayan gerekçeler adil yargılanma hakkına aykırı düşer.
Mahkemelerin uyuşmazlık konusu olayı çözümleyerek vardığı sonuca ilişkin gerekçede; BİRBİRLERİYLE ÇELİŞEN, tutarlı olmayan ifadelerin kullanılmış olması Anayasanın yukarıda yer verilen kuralına aykırılık oluşturacaktır.
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun “ kararlarda bulunacak hususlar” başlıklı 24/e maddesinde de; kararlarda ; kararın dayandığı hukuki sebepler ile gerekçenin belirtileceği kuralına yer verilmiştir. Mahkemeler kararlarının yapısı ve içeriği açısından takdir yetkisine sahiptir, ancak ; kararların dayanaklarını yeterli açıklıkta belirtmek zorundadırlar. Gerekçenin olayla ilgili bulunmayan hususlardan hareketle oluşturulması adil olmayan bir sonuca varılmasına neden olacaktır.
GEREKÇEDE BİRBİRİ İLE ÇELİŞEN ANLATIMLARA YER VERİLMESİ, MADDİ OLAYLA İLGİSİ OLMAYAN SAPTAMALARIN YAPILMASI durumunda sağlıklı bir çözümlemenin yapılmış olmayacağı kesindir.
Bu nedenle , yargı yerleri hükme varırken kullandıkları gerekçe tutarlı olmalı,hakkaniyete uygun bir yargılama yapıldığı kanaatini uyandıracak ifadeler kullanılmalıdır...”